Ένας νεαρός συναντά έναν ηλικιωμένο.
-Με θυμάστε;
-Όχι.
-Υπήρξα μαθητής σας.
-Τι κάνεις; Με τι ασχολείσαι;
-Έγινα κι εγώ καθηγητής.
-Κρίνεις ότι είσαι καλός στη δουλειά σου;
-Η αλήθεια είναι, πως, ναι. Εσείς με εμπνεύσατε και ήθελα να σας μοιάσω.
Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός τού διηγείται την ακόλουθη ιστορία:
-Κάποια μέρα, ένας συμμαθητής και φίλος μου ήλθε στην τάξη και μου έδειξε ένα πανέμορφο καινούργιο ρολόι που είχε στην τσέπη του. Δεν άντεξα στον πειρασμό και του το έκλεψα. Σε λίγο αντιλήφθηκε ότι το ρολόι έλειπε και ενημέρωσε τον καθηγητή που μας δίδασκε εκείνη τη στιγμή, που ήσασταν εσείς. Εσείς, λοιπόν, απευθυνθήκατε στην τάξη και είπατε:
- Το ρολόι κάποιου συμμαθητή σας εκλάπη, όποιος το έκλεψε, παρακαλώ να το επιστρέψει αμέσως.
Ντράπηκα τόσο πολύ που δεν τόλμησα να αποκαλυφθώ. Έπειτα, εσείς κλείσατε την πόρτα, μας είπατε όλους να σταθούμε όρθιοι και ότι θα ψάχνατε τις τσέπες όλων μας μέχρι να το βρείτε. Αλλά θέσατε και μια προϋπόθεση. Ότι έπρεπε να έχουμε όλοι μας τα μάτια μας κλειστά για να μην δούμε τον ένοχο. Έτσι και συνέβη. Όταν φτάσατε σε μένα, το βρήκατε στην τσέπη μου και το πήρατε. Όμως, συνεχίσατε το ψάξιμο στις τσέπες όλων και όταν τελειώσατε μάς είπατε «Και τώρα, μπορείτε να ανοίξετε τα μάτια σας όλοι. Το ρολόι βρέθηκε!» Δεν αναφέρατε ποτέ το όνομά μου στην τάξη και ούτε μου σχολιάσατε ποτέ το περιστατικό σε προσωπικό επίπεδο. Περίμενα να με επιπλήξετε και να μου κάνετε κατήχηση αλλά τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Εκείνη την ημέρα σώσατε την αξιοπρέπειά μου και μού δώσατε με τον τρόπο σας ένα ηχηρό μάθημα. Θυμηθήκατε, τώρα, το περιστατικό κ. καθηγητά;
-Ναι, ακούγοντάς σε τα θυμήθηκα όλα. Αλλά υπάρχει κάτι που δεν θυμάμαι και αυτό είσαι εσύ, γιατί κι εγώ είχα τα μάτια μου κλειστά, όταν σας έψαχνα όλους!
